Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan…

De meesten zullen het inmiddels weten: bij ons wordt de badkamer verbouwd. Dat stond al heel erg lang op ons wensenlijstje, vorig jaar iets moois uitgezocht en nu wordt dat allemaal geïnstalleerd. Eerst veel sloopwerk en dan is het uiteindelijke resultaat hopelijk een prachtige badkamer.
Ik heb er best tegenop gezien, ook gezien de laatste maanden hier maar afgelopen maandag zijn ze dan echt begonnen. Zelf proberen we het nuttige met het aangename te verenigen en daarbij de rust een beetje te bewaren door elders te verblijven, wel zo dichtbij dat we dagelijks even om de hoek kunnen kijken natuurlijk.

En dus zitten we sinds maandag in een vakantiehuisje. Wel vlakbij huis, maar lekker rustig, geen zooi van de verbouwing om me heen. Hans rijdt iedere dag even heen en weer voor het contact met de werklui. Twee mannen al die tijd, die samen de hele klus doen, ook fijn.
Daarnaast is hij weer langzaam aan het werk, nog heel gedoseerd want het revalidatieproces loopt ook nog, maar wel weer langzaam aan het opbouwen. Verder is hij ook weer meer mijn mantelzorger dan ik die van hem, kortom: best bezig. Maar eerlijk is eerlijk: hij kan goed zijn grenzen voelen, aangeven en behouden. Heeft niet zo heel erg de worsteling die ik had, en soms nog wel heb…. 🙂

Toen we dit plan vorig jaar bedachten wisten we natuurlijk niet hoe het nu zou zijn. Gelukkig maar overigens want dat leverde dit stresskipje wel de nodige stressmomenten op de afgelopen twee maanden, toen de datum van deze verbouwing dichterbij begon te komen. Hoe zou dat nou allemaal gaan, kon dat wel, hoe dan…
Maar goed: plan gemaakt van het vakantiehuisje, met het idee van dan lekker ook nog een beetje vakantie vieren. Afgelopen weken nog veel regeldingetjes, vooral in mijn hoofd maar goed. We gingen goed voorbereid hier naar toe.

En dus? Nou ja. Het werkt toch een beetje anders… Het is al even geleden dat we echt dingen veranderden in het huis en aan het opknappen waren, dus ik was even vergeten hoe dat was. Daarbij waren we toen nog ietsjes jonger en vitaler…. 😉

Thuis gaat het goed. Hans is dagelijks in contact, de mannen komen nog met leuke en goede praktische tips . Het is een stofboel, als ik de verhalen mag geloven maar vooruit. Niet voor nu, maar voor straks, als het klaar is. Ondertussen is mijn voornaamste zorg dat Hans niet teveel doet…

Maar nu merk ik dat al het bovenstaande in mijn hoofd niet matcht met het woord vakantiehuisje. Er klopt iets helemaal niet, zogezegd, en dat wringt.
Het is geen vakantie. Hans is druk met van alles en nog wat, ook al neemt hij ook rust. Er zijn mensen in mijn huis aan het werk. Het is een troep in huis, en die troep is ’s nachts in mijn dromen nog veel erger. Daarbij komen er dan, en dat is dan natuurlijk ’s nachts, ook nog mensen langs die daar wat van vinden, en niet perse positieve feedback geven, zullen we maar zeggen… 😉
Dus kan ik, als ik wakker word daarvan, me vervolgens weer afvragen hoe dat in ’s hemelsnaam allemaal weer schoon wordt over twee weken, hoe gaan we dat voor elkaar krijgen….

Je voelt het al. Stress. En dat is niet mijn idee van vakantie. En dus doe ik dat niet goed. En bovendien: hoezo zou ik vakantie vieren als er om me heen hard gewerkt wordt, in en voor mijn huis. Zo kan vakantie niet zijn, is het ook niet bedoeld, dus dat moet even anders, in mijn hoofd.. Vakantie is leuk. Dit is niet per definitie alleen maar leuk, maar dat hoeft ook niet, het is een verbouwing, geen vakantie. Hoewel buiten kijf staat dat het natuurlijk wel een luxe is, het zo kunnen doen, en ook fijn is.

Gister heb ik ’s ochtends lekker buiten zitten haken. Best ontspannend, merken dat de afgelopen weken wel weer energie vroegen. En dat gevoel, dat wil ik wel wat meer. Dat hoort bij vakantie.
Aan de andere kant, het is geen vakantie. Het is niet thuis, maar het is ook geen vakantie. Dus dat ook maar niet nastreven, dat idee maar loslaten.
We hadden het er vanochtend samen heel even over hoe dat dan werkt, met name ’s nachts. Kwamen al snel uit op dat het makkelijk zou zijn als je je hoofd uit kon zetten, zeker ’s nachts. Maar ja, waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan he… 😉

Het werkt waarschijnlijk het beste om het gewoon maar even tijd te geven. Loslaten dat het anders gaat dan ik zou willen. Anders, maar het kan wel zo. En komt vast goed. Dus nu maar eerst acclimatiseren en dat even tijd geven. Even doorzetten, als we over een paar weken onder die heerlijke douche staan is alles het allemaal meer dan waard geweest!

En weer een goede les loslaten. 🙂