Energie

Vandaag wil ik het graag hebben over mijn plan van aanpak van m’n grootste struikelblok, de verminderde energie. Verminderde energie is een van de verschijnselen van de ziekte van LEMS en ik vind dat het lastigste om mee te dealen, omdat het zo onzichtbaar is en soms ook zo beperkt! Niet goed kunnen lopen kan je zien, is duidelijk en daar zijn hulpmiddelen voor. Energie is onzichtbaar, en daardoor minder duidelijk, maar je hebt het ook zò nodig! Omdat blijven worstelen niets oplost ben ik gaan denken over een ‘energiebeleid’. Dat beleid moet voorzien in een aantal dingen en die wil ik  graag uitleggen.

Het liefst maak ik gebruik van duurzame energie. Dat is dus energie die gemaakt is om lang mee te gaan, die langere tijd kan worden gebruikt, zonder dat het heel veel impact heeft op mijn leefmilieu nu en dat van de toekomst. Hoe meer, of hoe langer, ik iets kan doen, des te liever het mij is.

Duurzame energie is wel de wat meer kostbare energie. En dat dwingt me om na te denken over het gebruik van die energie. Over energiebesparing. Over opslag. Over de prijs van de energie, en over het verkrijgen ervan. Lang heb ik daar niet zo over nagedacht, maar de afgelopen periode heeft me doen realiseren dat ik dat maar beter wel kan doen. En dus zijn er een aantal dingen veranderd, of onderweg om anders te worden.

Allereerst: de loopfiets. Al veel over geschreven. Eerst gebruikte ik hem alleen als het niet anders ging. Nu gaat hij overal mee naar toe. Niet omdat ik niet kan lopen, maar omdat ik energie bespaar, door niet te veel te lopen. Die energie die ik bespaar kan ik direct aanwenden (meer winkels in en dat leuk blijven vinden) of later (meer dingen doen op een dag). Dus zie je me er overal mee, als n soort energiebesparingsmaatregel.

Ik ben deze maand weer begonnen met het opbouwen van werken. Ben ik heel erg blij mee dat dat weer kan. Ik kan niet helemaal terug in mijn oude baan, omdat dat teveel uren zijn èn de baan teveel vraagt. Daar is de energie echt een beperking in, helaas.. Maar hier is tegelijkertijd ook iets anders: ik vind mijn werk, mijn specialisme, wel zò leuk dat ik er ook energie van krijg, naast dat het me energie kost. Lastige afweging dus, die balans zoeken, en eentje waarvan nog niet helemaal duidelijk is waar het uitkomt. Dat uitzoeken wordt de uitdaging voor de komende maanden, maar dat hoef ik niet alleen te doen en daar wordt op mijn werk hard over meegedacht, wat heel fijn is.

Om te kunnen werken moet ik er komen. Eerder deed ik dat met het openbaar vervoer. Dat kan nu ook, ik kan met de loopfiets in de trein en vanuit het station is het niet ver naar mijn werk. Het kost echter wel energie, hoe je het ook wendt of keert, een uur per dag. Energie die ik eigenlijk liever besteed aan het werken zelf. Of het weer thuis zijn daarna. Nu is er, in overleg met de bedrijfsarts en mijn leidinggevende,  vervoer van en naar mijn werk geregeld. Dat vond ik wel weer een drempel, maar tegelijkertijd voelt het ook wel als een opluchting. Scheelt een uur energie per dag die ik op mijn werk en daarna thuis weer kan gebruiken!

Dat zijn de wat meer praktische maatregelen. Het is lekker dat die er nu zijn, het maakt het wat tastbaarder, en ze hebben goed resultaat. Naast deze zaken is het ook kijken naar wat doe ik wel en wat doe ik niet. Verdeling over de dag. Verdeling over de week. Zorgen voor rustmomenten. Dingen die energie kosten en dingen die energie opleveren afwisselen. Afspraken met vriendinnen, etentjes met vrienden, even lekker telefonisch bijbeppen: kost energie maar levert ook energie op. Daarentegen het grijze weer van vandaag, dat kost mij echt energie. Dus ik hoop, maar met mij velen van jullie denk ik, dat het niet meer heel lang duurt voordat de zon weer meer gaat schijnen. Want zonne-energie is heel duurzaam!!

Met dit energiebeleid ga ik de komende periode in. Kijken of het gaat werken, maar ik heb er wel vertrouwen in. En soms zijn er dagen dat het ‘gewoon niet wil’, die blijven. Maar ik heb al gemerkt dat ik daar beter mee kan dealen als ik weet dat ik er niet zo heel veel aan kan doen. Het gaat gewoon niet altijd zoals je wilt. En ook daar kan je wel weer wat van maken. En mocht het voorkomen dat, door zo’n ‘gewoon niet wil-dag’ een afspraak tussen jou en mij niet doorgaat: het ligt niet aan jou! Ik maak graag een nieuwe afspraak want daar krijg ik ook energie van!! 🙂