Wisselende temperaturen

Waar het door komt weet ik niet altijd, maar mijn humeur kan nog al eens wisselen, zelfs op één en dezelfde dag. Niet altijd makkelijk voor degenen met wie ik samen leef maar vooruit.

Ik kan heel blij zijn als ik wakker word en het zonnetje schijnt en mijn lijf voelt goed. Dan heb ik zin in van alles (oke, vaak te veel maar goed) en kan de dag al bijna niet meer stuk.
Als ik daarbij nog iets kan doen die dag wat ‘nuttig’ is, of ik in ieder geval nuttig vind, dan helpt dat ook. Honger daarentegen, helpt niet. Echt niet. Dan kan je weinig goed doen, totdat mijn ergste honger gestild is. Tegenwoordig zorgt eten ook weer voor wat meer energie dus één en één is twee, zeg maar. 🙂 Onnodig te zeggen dat vermoeidheid ook geen goed doet. En die slaat nogal eens toe, maakt het niet voorspelbaarder…

Waar ik deze week weer eens met mijn neus op gewezen werd is dat ik heel blij word van op mijn loopfiets gewoon weg kunnen gaan, waarheen ik ook wil. Want deze week kan dat even niet, door de sneeuw. En dat zorgde voor een stemmingsdaling om U tegen te zeggen. Heel even dacht ik huh, wat is dit nou maar al snel daagde het.
Want ik wil best de hele dag binnen zitten, doe dat ook zeker wel, maar dan kies ik daarvoor. Omdat ik moe ben. Omdat ik niet nat wil worden van de regen. Omdat ik andere dingen heb, noem maar op.
Maar dit was anders. Het is net zoiets als met de avondklok. Ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst ’s avonds weg was na negenen, maar toen die net was ingesteld dacht ik om half negen hmmm, als ik nog wat wil moet het nu…

Maar dat sloeg niet echt ergens op, was meer even het gevoel. Dit was anders. Dit ging om één van de dingen waar ik zelf de baas nog over ben, en die dus een belangrijke bijdrage voor mijn welbevinden zijn. En dat kon ineens even niet meer, naar buiten gaan, uit huis kunnen. Maakt niet uit waarvoor of waarheen, maar ik beslis zelf en ga zelf. Mijn vrijheid. En die was even weg, voor mijn gevoel.
Mijn loopfiets redt geen dikke berg sneeuw, heeft geen winterbanden, zeg maar. 🙂 Dat zou iedere keer uitgraven worden. Manlief vond het ook niet echt een goed idee, dat geglibber.
Het ging drie dagen goed (of iets wat daar voor doorging) en toen was ik er klaar mee. Mijn stemming was evenredig met de temperatuur buiten nog verder gedaald en dooi zat er nog even niet in….
Inmiddels was er flink gestrooid. Stoepen vaak nog onder sneeuw en ijs dat kon ik misschien nog mijden. Dus her en der rondgevraagd, hoe doe jij dat, is het al begaanbaar . Een yoga vriendin die ook niet meer helemaal fijn ter been is en mijn dilemma goed herkende appte ‘ik ga iedere dag (met stok) even wandelen en dat gaat wel, niet over alles maar het kan wel’. Een andere vriendin appte ook dat fietspaden redelijk schoon waren dus hoppakee, jas aan, op vriendin gewacht en gegaan.

Wat genieten was dat. En vandaag ben ik weer gegaan, deze keer alleen. Even checken of dat ook kan. Heerlijk. Lang niet alles was schoon en ijsvrij en veel kon niet, maar veel ook wel. En ik was niet de enige met hulpmiddelen die het toch probeerde… Dat geeft dan ook wel weer een blik van herkenning en een kort praatje soms. 🙂

En ik weet wel, ik maak het mezelf misschien moeilijker dan nodig is door er zo mee om te gaan. Eerlijk gezegd stond ik er zelf ook even van te kijken. Moest terugdenken aan toen de loopfiets er net was en in de gang stond. En bleef staan. Want dat ding, dat had ik echt niet nodig. Had me dit verteld toen, drie jaar geleden, en ik had je voor gek verklaard, toch wel stiekum. En kijk nu… Ik heb hem net weer in de garage gezet en aan de oplader gelegd, zodat ik er morgen weer mee kan… misschien weer ietsje verder omdat het schoner is buiten maar anders ben ik er in ieder geval weer even lekker uit.

Ik kom er wel. En er ook wel weer meer uit, als de sneeuw is weggesmolten. Dat duurt nog eventjes, dus ik moet nog heel even geduld hebben. Lukt ook wel hoor, want ik word ook wel weer blij van de sneeuwpret van anderen en alle mooie foto’s online. En straks, als de sneeuw weer weg is ga ik gewoon weer wat verder… Komt goed!