Even bijkletsen

Goedemorgen op deze grijze en natte zaterdagmorgen. Goedemorgen van af aan de eettafel, achter de laptop met een kop koffie. Manlief nog in bed, dus maar even de laptop beneden gezet, muziekje aan, lekker rustig wakker worden zo. Geen afspraken vandaag en het weer nodigt nou niet echt uit om eens even lekker naar buiten te gaan dus tijd om even bij te kletsen.

Allereerst: ik heb een nieuw vriendje, een daglichtlamp. Dat wil zeggen, we moeten nog even aan elkaar wennen maar ik hoop dat we hele goede vriendjes worden! Ik heb al jaren last van een dipje in de herfst. Een dipje in mijn stemming. Zie t sneller wat somber in. Maar, tot nu toe was dat nog altijd wel te doen, het was er een beetje. Met mezelf even toespreken en dan wat gaan doen ging t altijd wel. En op dagen dat de zon scheen laadde ik een beetje extra op.
Dit jaar lijkt het erger, en niet zo’n beetje ook. ’s Morgens op zijn hevigst, bij t wakker worden, en lijkt ook echt afhankelijk van t (dag-)licht. En dus heb ik mezelf getrakteerd op zo’n lamp. Klein formaatje, zodat t niet uitmaakt waar ik zit, hij kan er overal bij. Ik heb ‘m sinds begin deze week dus moet t even tijd geven maar heb goede hoop. Hij staat nu te schijnen naast mijn laptop… 🙂

Vanaf deze plek kijk ik uit over de achtertuin, gisteren lekker weer herfst- en winterklaar gemaakt door lieve vrienden. Was weer zo’n dingetje ‘durf te vragen’ zoals de vriendin zei, maar blij dat ik het gedaan heb. Bovendien was het gezellig en door al het snoeien zie ik weer mensen langs lopen en zwaaien! 😉

Dat durf te vragen, dat gaat wel steeds gemakkelijker. Ik kan beter naar mijn grenzen luisteren, en dat werkt, merk ik ook nog. 🙂 Vind nog wel een paar keer per week mezelf ‘een lui varken’ maar realiseer me dan ook wel weer vrij snel dat het niet anders kan.
Wat daarbij toch uitmaakt merk ik is dat mijn werk afgerond is. En ook nog ns met een heel mooi afscheid. Dat had ik niet zo bedacht van tevoren maar is toch wel zo. Collega’s zeiden dat al, dat ik het alleen daarom al wel zou moeten doen en ze hadden gelijk.
Ik hoef niet meer. Dat hoefde ik daarvoor natuurlijk ook al dik een jaar niet meer (want zo lang ben ik er al weer weg) maar blijkbaar was het toch niet helemaal ‘af’. En nu wel. En dat voelt goed. Ik spreek nog een paar mensen die ik daar ergens in de afgelopen 30 jaar heb leren kennen. Dat zijn vriendschappen geworden en dat voelt fijn. Maar t werk gedeelte is af.
En dat maakt het toch ook gemakkelijker om andere dingen te doen. Maakt het makkelijker om mezelf toe te spreken dat het wel mag, iets leuks doen. Als de zon schijnt en ik had mezelf eigenlijk achter de computer taken toebedeeld kan ik nu steeds vaker denken ‘ja, dat kan later ook, ik ga nu naar buiten’. Minder het gevoel dat ik spijbel.
Want ik vind het echt nog steeds een luxe, dat ik dat dan doen kan. Als je werkt kan dat niet, en kijk mij nou. Ga ik alwèèr naar het meertje even verder op… Dat vond ik soms bijna gênant, en dat wordt wel minder. Gelukkig! 🙂
Dat zijn ook de momenten dat mijn vader voorbij komt. Hij ging met vervroegd pensioen, geloof dat hij 60 was. Had zich daar heel erg op verheugd, de caravan rijklaar gemaakt, leuke plannen, met de kleinkinderen op pad, hij zou het allemaal gaan doen want was dan ‘altijd vrij’.
En je raadt het al, dat gebeurde niet zo snel als hij hoopte en had verwacht, die leuke dingen. Hij en mijn moeder moesten samen een nieuw ritme vinden en dat ging niet helemaal vanzelf. Hij schoot in een dip (ja, ook doordat het herfst was inderdaad, ik heb het niet van een vreemde 😉 ).
Toen ik het daar eens met hem over had, en vroeg ‘jeetje pap, je had zoveel leuke plannen voor als je vrij zou zijn, hoe zit dat dan?’ zei hij ‘Weet je Marloes, ik kom erachter dat je pas vrij bent als je werkt..’
En dat is zo. Tenminste, zo voelt het voor mij ook.
Voelde in ieder geval, het gaat nu beter, ik vind het makkelijker om ervan te genieten, de luxe positie die ik dan vind dat ik heb. Want zo voelt het dan, terwijl ik weet dat het niet zo is hoor, maar dat zorgt toch af en toe voor dilemma’s. En ik weet en zie ook wel dat die niet altijd leuk, luxe of gemakkelijk zijn.

Want ik vind het soms wel moeilijk om toch nog even te blijven liggen als ik mijn dag niet heb, als mijn lijf niet wil, en ik dat ’s morgens al voel. Moeilijk omdat Hans er dan uit gaat, hard aan het werk gaat. En die dag dan een beetje extra moet doen, omdat mijn lijf dan nee zegt.
Er zijn ook dagen dat ik jaloers ben op Hans. Jaloers als hij hard heeft gewerkt, daarover vertelt en ik zie hoe enthousiast hij is als iets goed is gegaan. Als ik hem hoor overleggen met collega’s en ze daarna nog even samen hoor lachen. Dan ben ik trots, natuurlijk, en geniet en denk ik mee. Maar dat steekt ook, soms. En ik weet dat het op die manier bij mij niet meer zou lukken nu, maar ik voel dan wel hoe het kon zijn met je collega’s, en wat ik soms zo mis. En dat feit, dat het steekt, steekt dan natuurlijk nog veel meer…
Of als ik gewoon een baaldag heb, terwijl baaldagen toch een vrij algemeen iets zijn… 😉 Ik bedoel maar, soms is dat gewoon zo, voor iedereen, of je nou ‘iets hebt’ of niet…

En zo rommel ik een beetje door. Op en af. Goede en minder goede dagen maar ik voel me langzaam echt ook wel weer een beetje beter in mijn vel zitten. Mijn lijf wordt weer iets meer van mij. Er komt meer rust. En dat is fijn.

Heb in haken een heerlijke nieuwe hobby ontdekt. Zo lekker om wel wat met je handen te doen, bezig te zijn terwijl je toch zit. Want tja, als ik ga zitten hoor ik mijn moeder ‘ben je al klaar met alles?’ zeggen, ook al bedoelde ze dat een groot gedeelte van de tijd echt alleen belangstellend, want ik weet zeker dat ze dat zou zeggen als ze horen kon wat ik zeg. Maar ik heb ervan gemaakt dat eerst alles af moet, en dan pas ‘mag’ je zitten!
Ik doe moderator taken en schrijf voor Untire, een app en facebook pagina over de gevolgen van vermoeidheid bij kanker. (een aanrader, alhoewel ik hoop dat er weinig zijn die hem nodig hebben maar toch)
Probeer iedere dag wel naar buiten te gaan om door te waaien en daarvan te genieten. Geniet mee met de jongens en hun vriendinnen, die leuke dingen doen en meemaken de laatste tijd! Ga met Hans sinds de vakantie weer regelmatig even naar het strand, uitwaaien samen. Genieten!

Allemaal dingen waar ik mijn handjes voor dichtknijp. Net als voor t zonnetje dat nu toch doorkomt… 🙂
Goed weekend allemaal!